“Om je te laten ervaren hoe het is dat God alles van je weet, heb ik wat foto’s en video’s van jou verzameld.” Juf Maaike start voor in de kerk met het kindermoment en wijst naar m’n dochter. “Wat gaan we nu krijgen?”, denk ik.
“Kijk, een filmpje van je eerste verjaardag, je had een mooie roze taart. Ik heb ook even een overzicht gemaakt van al je verjaardagscadeaus van de afgelopen negen jaar. Leuk, hè?” “Nee, helemaal niet leuk”, denk ik, “wat moet iedereen met deze informatie?”
“En van je opa en oma kreeg ik ook nog leuke kiekjes. Hier eet je een fruithapje op. Je zit er helemaal onder.” Het zweet breekt me uit! Wat gaat er nog meer komen? “En deze is ook leuk: Je eerste plasje op het potje.” Gegniffel gaat door de zaal. “Hoe komt ze aan die video”, sis ik naar mijn vrouw die naast me zit, “die hadden we toch al lang van facebook verwijderd?”
Kokend van woede sta ik op. “Stop!” wil ik roepen, maar er komt geen geluid uit mijn dicht geknepen keel.
“Wat is er,” hoor ik zacht de stem van mijn vrouw naast me. “Heb je naar gedroomd?” “Ja, heel raar.” Ik besef weer helemaal waarom we geen foto’s en video’s van onze kinderen op facebook zetten en waarom we anderen vragen dit ook niet te doen. We willen niet allerlei kennissen de gelegenheid geven beeldmateriaal tot in lengte van dagen te bewaren. Wanneer onze kinderen zelf actief worden op social media zullen we zeker het gesprek aangaan over wat ze delen met anderen. Hun privacy is waardevol. In de familieappgroep delen we alleen foto’s na toestemming van onze kinderen. Met het voornemen om de familie eens te vragen deze beelden niet met anderen te delen slaap ik rustig verder.
Kasper van Helden is projectleider Geloof in het gezin vanuit CGJO
