129e jaargang, 27 maart nr.7
Op de laatstgehouden CGK-ambtsdragersconferentie werd naar voren gebracht, dat het misschien wel goed zou zijn om als CGK op de pauzeknop te drukken. Dit in verband met de oplopende spanning binnen onze kerken. Hoewel die gedachte ons niet helemaal vreemd voorkwam, kwam het er eigenlijk toch niet van. De synode vergaderde en duidelijk werd dat de pauzeknop maar moeilijk te vinden was.
Toch – het valt niet te ontkennen – is de pauzeknop ondertussen ingedrukt, maar dan van Hogerhand (althans zo wil ik het belijden). Bijna alles komt stil te staan. Deze week besloot de regering immers alle gelegenheden waar mensen bij elkaar komen tot 1 juni te verbieden. De grens van honderd personen is losgelaten, zo heeft minister Grapperhaus van Justitie bekendgemaakt. Het zal – neem ik aan – ook gevolgen hebben voor de vervolgbijeenkomsten van de generale synode. Nog vergaderen voor de hierboven genoemde datum zal toch niet mogelijk zijn. Wat heeft het ons allemaal te zeggen?
Niet alleen binnen ons kerkverbandje ligt alles stil. Het coronavirus verlamt momenteel de samenleving in ons land en ook in grote delen van wereld. We beleven een verstilling die haar weerga niet kent, ons tot nadenken stemt en ons er ook de gelegenheid voor geeft. Mijn gebed is of het tot zegen mag zijn voor kerk en wereld. De roep die uitgaat van het coronavirus is oorverdovend! We zullen toch niet hardhorend zijn?
