Als Gent en Antwerpen dichterbij liggen dan Veenendaal en de regio gedeeltelijk dezelfde naam draagt als het aangrenzende buitenlandse gewest, dan ligt je gemeente echt aan de rand van het land. Toch weten de zusters Truus Verpoorte (72) en Trijntje Zegers (67), allebei lid van de CGK in Zaamslag, zich verbonden met andere CGK-gemeentes in Nederland.
“Zelf kom ik van de Veluwe en ik merk heel goed de overeenkomsten en de verschillen tussen beide streken van het land,” vertelt Trijntje. “Wat betreft het gemeentelijk leven is het eigenlijk net als overal. Er is ook hier een gemeente van de Heere Jezus Christus waarin de leden van de gemeente met elkaar zijn verbonden. We wonen inderdaad vlakbij België. In Gent is al jaren een evangelisatiepost. Dominee Van Luttikhuizen is vanuit Gent diverse keren bij ons voorgegaan voordat hij met emeritaat ging. Er zijn vanouds banden tussen ‘Gent’ en diverse gemeenteleden. Nu de gemeente vacant is wil onze kerkenraad ook een bijdrage leveren.”
“Wat betreft het ver-weg wonen merk ik, dat activiteiten in bijvoorbeeld Veenendaal niet zo de belangstelling hebben. Open dagen van de TUA worden naar ik weet niet bezocht. In het kerkblad neem ik wel alle informatie van het kerkelijk bureau op. De gemeenteleden weten het dus wel. Maar als je bedenkt dat het toch vaak meer dan twee uur rijden is om aan dergelijke activiteiten deel te nemen en veel gezinnen jonge kinderen hebben, is het ook goed te begrijpen dat wat dat aangaat we wel een beetje buiten de boot vallen.”
Eigen kerkblad
Al is de Zaamslagse CGK klein, elke maand wordt een eigen kerkblad verzorgd door de beide zusters. Trijntje: “We willen het graag netjes en goed verzorgd uitgeven. Dus is er toch elke maand wel wat werk aan Ons Eigen Kerkblad. Het is heel mooi om te zien dat steeds meer leden van de gemeente hun medewerking verlenen. In het begin moesten we weleens vragen naar kopij. Maar dat is allang verleden tijd. Naast de gebruikelijke meditatie is er eigenlijk alles in te vinden wat van belang is voor het gemeentelijke leven. De dominee, de scriba en de diverse verenigingen en commissies geven trouw hun bijdrage af. Dat is natuurlijk ook heel prettig werken.”
Truus vult aan: “Onze oud-predikant, dominee De Haan, is na zijn emeritaat hier op het dorp blijven wonen. Op hem kunnen we ook een beroep doen voor een preekbeurt in onze gemeente. De meeste predikanten vinden het – ook al is het vaak ver rijden – geen probleem om naar Zaamslag te komen, overigens. Het is maar zelden leesdienst.”
Lange reizen
“Sinds ongeveer zes jaar geniet ik het voorrecht om de preekvoorziening te regelen en voor de gastpredikanten te zorgen voor een overblijfadres tussen de diensten,” gaat Truus verder. “Het gebeurt een enkele keer dat een predikant blijft overnachten. Omdat het voor veel predikanten een hele reis was naar Zaamslag, bleven in het verleden de gastpredikanten vaak van zaterdag tot maandag over bij één van de kerkenraadsleden, zodat er in de loop der jaren veel predikanten ook bij ons – mijn vader was lange tijd scriba – hebben gelogeerd. Toen de Westerscheldetunnel er nog niet lag, moest men varen om in Zeeuws-Vlaanderen te komen of eventueel via België rijden.”
Niet afgesloten
Truus: “Ook al ligt onze gemeente in een uithoek van het land, we voelen ons toch niet afgesloten van de andere kerken in Nederland. We bezoeken bijvoorbeeld al jarenlang met verschillende gemeenteleden de Bewaar het Pand-dagen, ook daar leer je weer mensen kennen. In Goes worden vormingscursussen gehouden. Ook deze worden soms bezocht door leden uit onze gemeente.”
Trijntje: “Enkele jaren geleden werd gevraagd of iemand uit de gemeente ambassadeur van de TUA wilde worden. Omdat mijn vader daar vroeger studeerde vond ik het leuk om de TUA in de gemeente te vertegenwoordigen. Om een bijdrage te leveren aan de bibliotheek van de TUA is er een kaartenmolen in De Wingerd, het verenigingsgebouw van de kerk. Ook hebben wij nog altijd een caravan op de Veluwe, dus eventueel kan ik de jaarlijkse ambassadeurdag bezoeken.”
Kerk in Zeeuws-Vlaanderen
Trijntje: “In Zeeuws Vlaanderen is maar één Christelijke Gereformeerde Kerk, zodat we eigenlijk ook een streekgemeente zijn. De leden komen doorgaans elke zondag nog trouw twee keer naar de kerk. In de zomermaanden zie je wel dat er velen weg zijn. Echt een toeristische gemeente, zoals je soms op de Veluwe ziet, zijn we niet. Maar we zijn altijd wel heel blij wanneer we toch gasten in de kerk zien die in Zeeuws-Vlaanderen op vakantie zijn.”
“Bijzonder is dat er ook altijd weer een predikant in onze gemeente bevestigd mocht worden. Een dominee of kandidaat die zich geroepen wist naar Zaamslag. Na het emeritaat van dominee De Haan hebben we in dominee Buth weer een nieuwe voorganger gekregen.”
“Overigens is de Christelijke Gereformeerde Kerk van Zaamslag niet de enige gemeente van het dorp. Er is een PKN-gemeente en ook een Gereformeerde Kerk vrijgemaakt. Er is onderling contact. Zo worden er door de diverse kerken weeksluitingen verzorgd in verzorgingshuis De Molenhof. Wanneer er een activiteit is, zoals bijvoorbeeld een wandeltocht van Open Doors of een zangdienst bij een dorpsfeest, doen alle kerken mee. Daarnaast onderscheiden de kerken zich. Zo zijn wij een behoudende gemeente. We lezen nog uit de Statenvertaling en we zingen niet ritmisch.”
Een van de kerken
Truus: “Even nog over het kerk-zijn aan de rand van Nederland. Of wij ons gezien voelen? Heel mooi is, dat vanuit onze gemeente ouderling M. de Putter werd afgevaardigd naar de Generale Synode.” Trijntje: “Zelf zijn we als gast er een keer bij geweest. Mijn man was jarenlang ouderling. Hij ontmoette daar veel predikanten die kortere of langere tijd geleden in Zaamslag hadden gepreekt. Ja, dan voel je ook echt dat we erbij horen. De problemen die landelijk spelen in de CGK spelen bij ons absoluut niet. We houden van rust in de gemeente.”
Truus tot slot: “Ook al is onze gemeente vrij klein, we zijn de Heere dankbaar dat de gemeente Zaamslag nog mag bestaan en het Woord mag worden verkondigd.”
