Tijdens een voetreis naar Santiago de Compostela kwam Robert ter Heide (34) tot geloof. Hij sloeg tijdens de pelgrimstocht de Bijbel open in Genesis 1 en las: ‘In den beginne …’ Voor hem betekende het lezen van de Bijbel echt een nieuw begin, een ommekeer in zijn leven. Zijn voetreis van 2500 kilometer werd een exodus: bevrijd van verslavingen aan computerspellen en blowen, leerde hij te ‘wandelen met God’.
Robert is niet gelovig opgevoed, maar ging weleens met Pasen en Kerst naar een katholieke kerk. “Ik kom uit een liefdevol gezin, maar er waren weinig grenzen. Zo werd mijn wietverslaving gedoogd. Mijn ouders waren zelf opgevoed in de tijd van de flowerpower, de tijd van de hippies. Er stond zelfs een aantal wietplanten in de tuin, met het argument dat de wiet dan goedkoper en gezonder was.” Daarnaast raakte Robert in zijn tienerjaren gameverslaafd. Die verslaving nam vanaf zijn tweeëntwintigste zorgelijke proporties aan. “Voor mij was het een vlucht uit de werkelijkheid. Ik wilde graag doen waar ik zelf zin in had. Diep vanbinnen was ik op zoek naar antwoorden op existentiële vragen, zoals: waar komt de mens vandaan, waar gaat de mens naartoe, bestaat God, en heeft het leven zin? Blowen is ook een geestverruimend middel. Zo zat ik in mijn kamer te filosoferen, maar ik kreeg geen echte rust en geen antwoorden op mijn vragen.”
De brede en de smalle weg
Robert heeft zijn thuis gevonden in Katwijk. In de gang van zijn woning hangt een poster van de brede en de smalle weg. Aan de ene kant zien we de brede weg, met al zijn verleidingen, zonden en werelds comfort. En aan de andere kant zien we de nauwe weg, met een sober leven. De brede weg leidt tot het verderf en de smalle weg leidt naar redding. De poster is gebaseerd op Mattheüs 7: ‘Gaat in door de enge poort, want wijd is [de poort] en breed de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden.’ Zonder dat Robert zich bewust was van de diepere betekenis van de voorstelling, kocht hij, jaren geleden, deze poster. “Het beeld trok me wel aan.”
Op avontuur
“Tijdens een vakantie kwam ik op het idee om samen met een goede vriend naar Santiago de Compostela te gaan lopen. Dit leek me een fantastisch avontuur en een sportieve uitdaging. Op dat moment hadden wij allebei geen werk, dus we hebben onze tas gepakt en zijn weggegaan. We zouden uiteindelijk zo’n vier maanden onderweg zijn. Ik herinner me nog dat ik twee weken van tevoren vroeg of iemand binnen mijn netwerk een Bijbel voor me had. Vanuit een soort wilde romantiek bedacht ik dat het mooi zou zijn om de Bijbel te lezen als pelgrim naar Santiago, nog geen idee wat het me zou brengen. Het scheppingsverhaal in Genesis trok me aan en gaf mij inzicht in de oorzaak van het kwaad in de wereld. Al lezend en wandelend werd ik de Bijbel ingezogen en wilde ik weten wat God van plan was. Mijn voornemen was om de Bijbel van kaft tot kaft te lezen, terwijl we onderweg waren naar Santiago de Compostela.”
‘Ik zat in mijn kamer te filosoferen, maar kreeg geen echte rust en geen antwoorden op mijn vragen’
Bijzondere ontmoetingen
Gedurende de reis had Robert bijzondere ontmoetingen en veranderde zijn kijk op het leven. “De eerste overnachting op een camping was kosteloos. De eigenaar van de camping was namelijk net teruggekomen van haar pelgrimsreis op de fiets naar Santiago, en besloot dat alle pelgrims gratis mochten overnachten op haar camping. Haar man was een grote boer, met grote armen en handen. Hij sprak liefdevol over zijn koeien en omschreef ze als ‘door God geschapen wezens’. Op de zesde dag werden we op een andere camping warm onthaald door een leider van een christelijke kampgroep. Als je leeft uit de tas heb je niet veel, je wordt dankbaar voor alles wat je krijgt. We werden uitgenodigd voor een ontbijt en kregen een flink rantsoen mee voor onderweg. De goedheid van de medemens kwam ons tegemoet en veranderde mijn cynische mensbeeld. Er kwamen namelijk mensen op ons pad die ons hielpen, zonder er iets voor terug te willen. Op de achtste dag van onze reis had ik een bijzondere ontmoeting in Terheijden, net boven Breda. Ik raakte in gesprek met een man in een washok op de camping aldaar. Hij vertelde dat hij zijn twee beide zoons had verloren. Deze jongens waren ongeveer van mijn leeftijd. Ze waren nog jong en stonden vol in het leven. Dit greep mij erg aan. Ik vond dat ik het niet verdiende om een tweede kans te krijgen. Toch kreeg ik een nieuwe kans en mocht ik een nieuw begin maken. Ik realiseerde me dat ik me ondankbaar gedragen had tegenover mijn ouders, die zich altijd om mij hadden bekommerd. Ik had hun veel verdriet gedaan door mijn levensstijl. In de plaats Terheijden, die nota bene verwijst naar mijn eigen achternaam, werd ik stilgezet en geconfronteerd met mijn eigen houding tegenover het leven. Ik kwam tot inkeer, zoals de verloren zoon. De tranen liepen over mijn wangen. De man vroeg me te bidden voor hem als ik zou aankomen in Santiago. Dat heb ik beloofd.”
Als pelgrim op reis
Er volgden nog meer bijzondere ontmoetingen en onvergetelijke ervaringen. “We wandelden, verdwaalden, kregen honger en dorst, zochten naar de juiste weg en steeds was daar de juiste persoon om ons de weg te wijzen, ons te herbergen, ons te voorzien van eten en drinken. Als vreemdelingen gingen we door het land en als het ware ‘herkauwde’ ik de woorden in het boek Leviticus over hoe God zegt dat wij met vreemdelingen dienen om te gaan. We sliepen zelfs een nacht op het land van de boer en aten van wat de eigenaar nog niet geoogst had.” Aangekomen in Parijs, zag Robert in de Notre Dame hoe aanwezigen onder het gezang van een Gregoriaans koor elkaar de vrede van Christus toewensten, de vrede die de wereld zo nodig heeft. “Het wandelen door de natuur, de prachtige schepping, heeft mij meerdere keren ademloos doen stilstaan. In de Pyreneeën liepen we letterlijk tussen de wolken met ontzagwekkende vergezichten. Ik dacht aan Psalm 19: De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen.”
‘Al lezende en wandelende, werd ik de Bijbel ingezogen en wilde ik weten wat God van plan was’
Bevrijd van verslavingen
‘’Tijdens het wandelen dacht ik vaak terug aan mijn verslavingen. Ik wist: dit moet anders. Ik kan het niet maken terug te vallen, tegenover mijn zorgzame ouders niet, tegenover God niet. In een telefoongesprek, 200 kilometer voor de Spaanse grens, beloofde mijn vader mij dat hij mij zou opzoeken als we in Spanje zouden aankomen. En dat heeft hij gedaan. Ik heb daar een verzoenend gesprek gehad met mijn vader. In dat gesprek kwam ik erachter dat hij jarenlang rondliep met een schuldgevoel, een gevoel van falen. ‘Hebben wij het dan verkeerd gedaan?’ vroeg mijn vader aan mij. Het drong toen pas tot mij door. Hij zat niet verkeerd, maar ik. Ik heb het goed kunnen maken en mijn ouders ervan kunnen verzekeren dat de dingen vanaf nu anders zouden gaan. Ik wilde niet meer dat ze zich zorgen maken, ik wilde dat ze trots konden zijn op hun zoon. Het bezoek van mijn ouders was belangrijk voor het besef dat ik moest breken met oude gewoonten, schoon schip moest maken, allemaal om opnieuw te beginnen.
”Leven met God
“Terug in Nederland begon ik een nieuw leven en zocht ik naar een kerk om me verder te verdiepen in het geloof. In Noordwijkerhout ging ik naar een protestantse kerk. Daar werd ik na de dienst aangesproken bij het koffiedrinken. Het was fijn om contact te hebben met mensen uit de kerk. Later kwam ik terecht bij de CGK in Rijnsburg. Ik vond het verrijkend om meer geestelijk onderwijs te krijgen. Graag kijk ik over kerkmuren heen en wil ik meer leren over discipelschap, om het Evangelie en de liefde van God te delen met mensen die Hem nog niet kennen. Door genade is God in mijn leven gekomen. Dat was voor mij een nieuw begin. Iedere dag is Zijn trouw weer nieuw.”
Robert ter Heide heeft een blog bijgehouden over zijn reis, daarop staat ook een filmverslag: https://pelgrimpetrus.home.blog/over/
