Hij is al meer dan zes jaar predikant in zijn eerste gemeente, de CGK Drogeham, maar heeft nog geen baby gedoopt. Toch wanhoopt dominee Martien van Keulen niet. “God laat niet los wat Zijn hand begon.”
In het Friese Drogeham werd in 2016 voor het laatst een baby gedoopt. Dominee Van Keulen omschrijft de gemeente waar hij predikant is als “vergrijzend maar betrokken”. De kerk telt ongeveer 300 leden – dat klinkt vitaal, maar er zijn weinig jonge gezinnen. “We hebben ongeveer 40 jongeren van tussen de 12 en 23. Dat is een erg mooie groep, maar we zijn kerk in een regio waar voor jonge mensen weinig perspectief is. Jongeren die gaan studeren, zien we vaak niet meer terug. Dat geldt ook voor jonge gezinnen, die vaak lastig een huis kunnen vinden. De kinderclubs en zondagsschoolklasjes worden steeds kleiner. Soms zijn er op zondagmiddag maar een of twee kinderen in de zondagsschool. Dat is jammer. Tegelijkertijd zijn we een warme gemeente. Ik zie veel betrokkenheid op elkaar.”
Aan de ene kant heeft Van Keulen best wat zorgen om de gemeente. “Hoe zal het verdergaan in de toekomst? Als ik de kinderkopjes tel tijdens de kerkdienst, zijn het er niet veel. Jeugdwerk wordt steeds moeilijker. Met biddag houden we altijd een middag voor de kinderen. Dit jaar waren er maar twee kinderen uit de eigen gemeente, maar wel vier uit een andere gemeente, via school, bijvoorbeeld. Een paar weken terug sprak ik een moeder van twee kleine kinderen uit onze gemeente, die zei: ‘Dominee, maak je niet druk, het komt wel goed.’ Ook de jongeren bemoedigen mij. Ze pakken zelf bijbelstudies op, zoeken elkaar op en geven vertrouwen voor de toekomst. Natuurlijk hebben ze hun vragen, natuurlijk zouden ze sommige dingen anders willen, maar tijdens de catechisaties gebeuren mooie dingen. God is aan het werk, zei ik pas nog tegen mijn vrouw. En ik heb dan nog wel nooit een baby gedoopt, wél een jongere die het verlangen had zich bij de gemeente aan te sluiten. Dat is óók prachtig.”
‘Als kerkenraad zeggen we heel bewust: laten we aan onze identiteit vasthouden’
Dominee Van Keulen benadrukt het belang van geestelijke groei. “Dat vind ik veel belangrijker dan dat we kunnen zeggen: kijk eens hoeveel mensen er bij ons binnenkomen! Het gevaar is dat we zeggen: welke trucs moeten we uithalen om jonge gezinnen aan ons te binden? Maar als kerkenraad zeggen we heel bewust: laten we aan onze identiteit vasthouden en voor de inhoud gaan. Gods Woord moet het uiteindelijk doen.”
Van Keulen ziet zijn gemeente ouder worden. “We hebben al wat moeten schuiven in het werk van de ouderenouderling, omdat zijn bezoekgroep te groot werd. We hebben een grote groep 75+’ers en elk jaar wel een aantal begrafenissen. Hoe dat zich gaat ontwikkelen, is wel spannend. Blijft er aanwas komen? Als veel ouderen overlijden, kan onze gemeente snel kleiner worden. Bij de alleroudsten in de gemeente, van soms wel 90 jaar, merk ik naast zorg ook vertrouwen in God. Het is niet onze kerk, maar we zijn deel van de wereldwijde kerk van Jezus Christus. Daarin mogen we als klein radertje ons werk doen, in het geloof en vertrouwen dat God wonderen kan doen.”
