127e jaargang, 9 november, nr.23

Met belangstelling heb ik een aantal artikelen gelezen in Visie (nr. 44), het programmablad van de Evangelische Omroep. Het gaat over christenvervolging in Nederland! Uit die artikelen blijkt dat vandaag de dag ook in Nederland tal van christenen dagelijks lastig worden gevallen en zelfs ook bedreigd worden met de dood. Het gaat om mensen die voorheen moslim waren, maar zich bekeerd hebben tot het christendom. En dan hebben we het niet alleen over mensen in de asielzoekerscentra, maar ook over mensen die gewoon thuis lastig worden gevallen door hun vroegere geloofsgenoten. Het gaat vooral om Somaliërs, maar ook om Afghanen en Pakistanen.

Als ik Pakistan noem, gaan mijn en waarschijnlijk ook uw gedachten als vanzelf naar Asia Bibi. Nadere toelichting is niet nodig. Ook u weet vast van haar situatie af. Zij is overigens één van de vele vervolgde christenen in moslimlanden, laten we dat alstublieft niet vergeten! Het is meer dan huiveringwekkend wat er wereldwijd met mensen als Asia Bibi gebeurt.

Bij dit alles komt mij een woord van Faraidoun Fouad (zie interview) telkens heel sterk in gedachten: “Binnen de islam is geen vrijheid. Verontrustend. Ik vind Nederlanders heel naïef, eigenlijk niet zwart-wit genoeg.” Dat klinkt niet zo politiek-correct misschien, maar hij weet wel waar hij het over heeft. En het is echt wat anders dan populisme of vreemdelingenhaat, want hij zegt ook: “Heb iedereen lief, ook moslims.” We hebben veel wijsheid nodig bij het onderwerp ‘Islam en geweld’, dat is wel duidelijk.