129e jaargang, 13 maart nr.6
Duurzaamheid en zorg voor de schepping zijn thema’s die terecht meer aandacht krijgen de laatste jaren. Wij hebben de opdracht voor de schepping te zorgen. Gods zorg en onze zorg horen bij elkaar.
In dit verband klinkt soms het verwijt van maakbaarheid – alsof wij mensen de toekomst in handen hebben. Dat risico is er zeker voor mensen die dingen het liefst zelf onder controle hebben. Een ‘besluit’ van wereldleiders om de temperatuur op aarde maximaal zoveel graden te laten stijgen wekt de indruk dat wij de toekomst precies kunnen bijsturen.
De uitbraak van het coronavirus laat ons de afgelopen weken zien hoe afhankelijk en kwetsbaar we zijn. Het maakt ook duidelijk hoe moeilijk het voor ons is als we dingen niet in handen hebben. Zo is het eigenlijk altijd al met onze gezondheid en met het leven zelf.
Een christen mag leven uit de belijdenis dat ons leven en heel deze wereld in Gods hand zijn. Elke nieuwe dag is een teken van Zijn trouw. Die belijdenis geeft ons alle reden om trouwe rentmeesters te zijn over wat God ons geeft, en om alles biddend in Zijn handen te leggen. Hij zorgt – daarom mogen wij zorgen, en daarom hoeven we niet bezorgd te zijn.
