De situatie in Israël blijft het nieuws beheersen. Je zou haast vergeten dat Rusland en Oekraïne nog steeds onverminderd in oorlog zijn. Steeds komt er nieuwe informatie over de bewegingen van het Israëlische leger, meningen van deskundigen wisselen elkaar af en de stroom ervaringen van direct betrokkenen maken dat het gebeuren in Israël ons bezig blijft houden. In deze uitgave van De Wekker is er ook weer veel aandacht voor Israël. Redactielid Carin Slotboom wijdt er haar Nader Bekeken aan en het interview is deze keer gehouden met Albert Groothedde, die met zijn gezin tot voor kort in Israël woonde.
In beide artikelen wordt de vraag gesteld naar onze reactie op wat er gebeurt. Wij staan op grote afstand, in letterlijke zin en omdat het gebeuren zo onvoorstelbaar is. Maar je beseft dat het geen ‘ver-van-mijn-bed’-gebeuren mag zijn. Wat kunnen wij echter doen? Wat moet je ervan vinden, van alles wat je ziet en hoort? ‘Misschien kunnen we met elkaar eens nagaan wat we als volgelingen van Jezus in deze zorgelijke tijd voor de samenleving kunnen betekenen’, zegt Albert Groothedde in het interview. In Nader Bekeken worden we opgeroepen om zelf de onderlinge vrede te bewaren.
Het artikel in de serie over de Dordtse Leerregels lijkt over iets totaal anders te gaan. Wat heeft de wedergeboorte met de oorlog in Israël te maken? Ze is een individuele, innerlijke zaak.
Toch – als ik een regel uit dit artikel lees als deze: ‘Er moet eerst een verandering plaatsvinden die even radicaal is als de geboorte van een mens’, dan is dat toch precies wat er in Israël moet gebeuren? Wij voelen ons onmachtig om die situatie op te lossen. Maar ‘dat niemand zichzelf geboren kan laten worden betekent niet dat er niemand geboren wordt’. Er is een God die vrede geboren kan laten worden zoals Hij dat eens deed in Bethlehem.
‘Wat kunnen wij echter doen?’
