Op donderdag 21 november jl. begon er om 14.00 uur een kerkdienst in een Kamper kerkgebouw. En die kerkdienst duurt tot op dit moment (ik schrijf donderdag 5 december) nog steeds voort. Voorgangers wisselen elkaar af, bezoekers komen en gaan. Wanneer de dienst beëindigd kan worden is niet bekend. Hij wordt namelijk gehouden om een uitweg te bieden aan een gezin uit Oezbekistan, een echtpaar met vier kinderen, dat na elf jaar procederen geen toestemming krijgt om in ons land te blijven. Het gezin vreest echter voor zijn veiligheid in Oezbekistan en de kinderen zijn in Nederland geworteld.
Twee kinderen zijn hier zelfs geboren. Een tweede doel van de dienst is om een gesprek met de overheid af te dwingen over een pardon voor dit gezin en andere gezinnen in een vergelijkbare situatie. Is dit geen oneigenlijk gebruik van een kerkdienst?
‘Als er mensen van vlees en bloed op je deur kloppen, die jou om hulp vragen, is hulp het eerste dat je biedt’
Zijn het gebed, de Woordverkondiging en de lofzang hiervoor niet te heilig? Ondermijn je niet het wettelijke recht van de kerk op het houden van diensten waarin de overheid niet mag inbreken? Moet je de democratisch vastgestelde regels en procedures betreffende het verlenen van asiel niet respecteren? De vragen stapelen zich op en moeten worden overwogen. De antwoorden erop kunnen echter verschillen, afhankelijk vanuit welke positie je ze geeft. Als er mensen van vlees en bloed op je deur kloppen, die jou om hulp vragen, is hulp het eerste dat je biedt. Zou de apostel dat niet bedoelen, als hij oproept tot de ‘redelijke eredienst’ (Rom. 12: 1) die geen eindtijd kent, waarin het lichaam tot een levend en heilig offer gebracht wordt, omdat God barmhartig is?
