Elke ontwikkeling bij kinderen is bijzonder. De eerste lach, de eerste stapjes, de eerste woordjes. Wat een zegen als veel van die ontwikkelingen ‘vanzelf’ gaan, zonder het expliciet aan te leren. Wat je als opvoeder wel moet aanleren is het leren lezen. Bij de een gaat dit makkelijker dan bij de ander. Maar als je het eenmaal kunt, gaat er een wereld voor je open. Sinds de jongste deze kunst ook machtig is, lezen we aan tafel hardop om de beurt een vers uit de Bijbel. Dan ben je ineens niet meer met z’n vieren. De Allerhoogste Zelf is erbij en daalt af in onze taal om Zich te openbaren met Zijn wil voor ons leven. Het kan me raken als ik Zijn woorden hoor klinken uit kindermonden. Wat een God!
Laatst las onze jongste het woord ‘goedertierenheid’. Vaak kun je, als kinderen hardop lezen, horen of ze snappen wat ze lezen. Wordt het woord goed uitgesproken? Let iemand op interpunctie? Is er juist klemtoongebruik? Het klonk in dit geval vloeiend, hij komt het woord vaker tegen in de Bijbel en het lukt hem dan ook om het goed uit te spreken. Maar snapt hij ook wat het woord betekent?
"Zo'n woord is als een diamant"
Een Bijbelse boodschap in verstaanbare taal is van ongekend groot belang. Niet iedereen lijkt er nog van doordrongen te zijn dat woorden als ‘mitsgaders’ en ‘iegelijk’ woorden zijn die prima vervangen kunnen worden door hedendaagse woorden, zonder dat daarbij betekenisverlies optreedt. Dat kan niet van alle woorden gezegd worden. Een woord als ‘goedertierenheid’ betekent niet alleen genade of alleen goedheid. Het is ook meer dan alleen de verbondstrouw van de HEERE. Zo’n woord is als een diamant, die steeds weer op een andere manier schittert. Ik vraag me af of er ooit een moment komt dat ik de inhoud van dat woord helemaal zal begrijpen.
