Broer en zus Christiaan (24) en Jessica (17) Vos uit Spakenburg zijn gegrepen door de Bergrede, het onderwijs van Jezus in Mattheüs 5-7. Ze hoorden er een prekenserie over in hun thuisgemeente, de CGK van Bunschoten-Spakenburg. Christiaan: “De Bergrede is de grondwet van het Koninkrijk. Toen ik dat hoorde, dacht ik: daar wil ik wat mee.”
Jessica staat op het punt te vertrekken naar de Verenigde Staten. Daar gaat ze een klein half jaar een Bijbelschool volgen. “Van jongs af aan is het mijn verlangen om anderen over Jezus te vertellen. Voor ik met mijn werkende leven begin – ik heb vorig jaar eindexamen gedaan – wil ik vijf maanden van mijn leven apart zetten voor de Heere. En wat daarna volgt, een opleiding of werk in de zending, ik hoop dat dat duidelijk wordt na het Bijbelschool-traject.”
Christiaan, ambulant begeleider in de jeugdzorg, luistert “dankbaar” en “trots” naar de plannen van zijn jongere zusje. “Ze heeft er veel voor gedaan, maar dat ze deze stap zet, is ook genade.” Jessica knikt. Het vormt de rode draad in het gesprek. Genade.
Jessica ervaarde een aantal jaar geleden – ze was twaalf, dertien – sterk dat ze Jezus nodig had. “Ik besefte: het gaat me zelf nooit lukken om goed te leven. Daar ben ik veel met Christiaan over gaan praten. Toen viel het kwartje. Ik kan niet zonder Jezus en moet dicht bij Hem leven. Daarom wilde ik ook graag belijdenis doen, dat heb ik afgelopen zomer gedaan. De periode daarna vond ik best moeilijk: hoe moet je leven als belijdend lid van de gemeente, zonder hulp van de wekelijkse catechisatie? Ik heb een aantal flinke misstappen begaan. De tijd na mijn belijdenis was niet mijn hoogtepunt, om het even zacht uit te drukken. Hoe kon het zo misgegaan zijn? Toen zei Chris – ik weet het nog goed, we zaten in de auto naar oma – : dit kan zo niet, je moet weer terug naar de basis, naar God. We hebben samen gebeden. Toen ervaarde ik dat Jezus zondaren met open armen ontvangt. Maar je moet wel bij Hem blijven, anders gaat het mis. Christelijke podcasts luisteren, goede films kijken, gesprekken voeren met mensen die me opbouwen – dat is voor mij wandelen met Jezus.”
Vasten
Het onderwijs uit de Bergrede helpt Christiaan en Jessica om dat wandelen met Jezus gestalte te geven. Een onderwerp dat er voor hen beiden in de prekenserie uitsprong, was vasten. Christiaan: “De preek daarover vond ik ontzettend leerzaam. Het staat op m’n planning om te gaan vasten, maar ik zoek nog naar een manier waarop ik dat het beste vorm kan geven. Het lijkt me heel lastig om minder te gaan eten. Als ik niet ontbijt, heb ik daar de hele dag last van. Is dat dan de bedoeling? Het lijkt mij een uitdaging om dan niet je gedachten te richten op de honger, maar op de Heere. Ik zou graag mijn telefoongebruik willen verminderen. Soms zie ik mijn schermtijd en concludeer ik: Oei, ik heb geen tijd voor Bijbelstudie, maar heb wel een halfuur op YouTube gezeten. Dat is niet bevorderlijk voor je geestelijk leven. In elk geval werd mij duidelijk dat vasten iets is tussen God en jou, niet om mee te pronken richting andere mensen. Niet iedereen hoeft het te weten.” Jessica: “In de Bergrede wordt er overduidelijk vanuit gegaan dat je moet vasten. Een aantal jaar geleden heb ik veertig dagen geen sociale media gebruikt. Daar kreeg ik veel stress van: ik was er op gefocust dat ik geen telefoon mocht gebruiken. Op die manier was ik uiteindelijk alsnog meer met sociale media bezig dan met God.”
Jessica heeft in de prekenserie ook veel geleerd over de sociale, maatschappelijke kant van het Evangelie. “Alles wat je doet voor een ander, doe je voor God. Die zin is enorm blijven hangen bij mij. Dat probeer ik in de praktijk te brengen tijdens mijn werk als kaasverkoper op de markt. Mensen komen naar de markt toe voor een praatje. Ik probeer écht naar ze te luisteren.” Christiaan herkent dit. Als ambulant begeleider komt hij veel schrijnende situaties tegen. “Ik wil een extra mijl gaan met mijn cliënten. Enerzijds word je daar zelf een betere hulpverlener van, maar ik geloof ook dat ik op deze manier Gods licht kan doorgeven. Je valt heel snel op in Nederland als je de ander ziet, iets voor de ander doet, tijd geeft.”
Zwart-wit
Jezus is in de Bergrede ontzettend radicaal, vindt Christiaan. “Heel zwart-wit. Je kunt niet God dienen en de Mammon. Maar ik wil wel graag controle hebben over m’n bankrekening. Ik kan nu makkelijk zeggen: ik vertrouw niet op m’n geld, omdat ik het toch wel heb. Maar als je weinig of geen geld hebt, en dan toch op God vertrouwen? Dat lijkt me ontzettend moeilijk. Maar Jezus nuanceert niet! Ik ben alert op mijn uitgavepatroon. Zo geef ik geld aan een sponsorkindje. Tegelijkertijd voelt dat soms als gerechtigheid afkopen. God ziet het hart aan, dat probeer ik mezelf telkens voor te houden. Een leidraad daarin is Micha 6 vers 8. Je hoeft niets anders te doen dan recht te doen en te wandelen met God. Dat is zulke no-nonsensetaal. Leef maar gewoon, doe maar wat je hand vindt om te doen. Voor mij is dat nu deze plek, en als ik ergens anders heen moet, dan regelt God wel dat ik daar terechtkom.”
Die plek, dat is vanaf deze maand Amerika voor Jessica. Ze kijkt ernaar uit om daar meer te leren over God. “Ik wil leren Wie Hij is, in de schepping, aan de andere kant van de wereld, Wie Hij voor mij is als ik mijn familie niet kan zien. Daarnaast hoop ik routine en discipline te vinden in het Bijbellezen en luisteren naar Gods wil, juist door er veel met andere mensen over te praten en te leren. Jezus’ onderwijs in Mattheüs 28 bemoedigt daarin: ga op weg en onderwijs alle volken. Mocht het moeilijk worden, dan hoop ik dat ik op deze tekst kan terugvallen.”
