Hans Voorthuijzen kwam in de redactie toen De Wekker wekelijks verscheen met één steunkleur die wisselde per jaar. Hij verlaat de redactie na ruim zeventien jaar, terwijl De Wekker tweewekelijks full colour verschijnt: “De Wekker heeft een aantal vernieuwingsslagen doorgemaakt.”
In 2007 werd Hans Voorthuijzen gebeld door dominee Van Roekel, destijds hoofdredacteur. Eind 2007 werd Hans benoemd als redactielid ‘met een maatschappelijke achtergrond’. Hij startte met het coördineren van de boekbesprekingen en al vrij snel daarna mocht hij zich ook als scribent aan de rubriek Nader Bekeken wagen. In deze rubriek wordt geprobeerd om vanuit de actualiteit in kerk en samenleving onderwerpen nader te bekijken en handvatten te geven om daarover na te denken. Soms betreft dat de actualiteit van het kerkelijk jaar, een andere keer gaat het over de jaarwisseling met de puinhoop na het vuurwerk. Ooit schreef Hans over Moederdag.
“In 2008 kwam De Wekker nog wekelijks uit, 16 pagina’s met een steunkleur die ieder jaar wisselde; dat was de vormgeving, het grafische element. Bij mijn komst was er al een commissie bezig met een nieuwe opzet met onder andere de rubriek ‘Gemeente in beeld’. De gedachte hierachter was dat De Wekker niet alleen theologische artikelen moest brengen, maar ook artikelen over dingen die herkenbaar zouden zijn voor alle mensen in de kerk: De Wekker moest aan de keukentafel gelezen kunnen worden.”
Je was lang redactiesecretaris, vanaf het begin af aan?
“Vijf periodes heb ik mogen dienen en de vierde duurde vijf jaar vanwege corona. Van 2008 – 2016 was ik ‘gewoon’ redactielid, per 2017 werd ik de opvolger van Miranda Renkema. Als redactiesecretaris vorm je samen met de hoofd- en eindredacteur de kernredactie. Je ontvangt alle post (per e-mail) en beoordeelt die, bereidt redactievergaderingen voor, notuleert deze, beantwoordt brieven et cetera. Reacties op artikelen komen vaak in golven, afhankelijk van welke onderwerpen je aandacht geeft en hoe. Bij sommige onderwerpen weet je dat er geheid reactie komt. Schrijf je evenwichtig, dan is het te grijs en is dat niet het geval, dan reageert een ander deel van de lezers. Is dat erg? Nee, zolang het gebeurt met de goede toon.”
De Wekker-redactie is ook terughoudend over de synode en de situatie binnen de kerken?
“Dat De Wekker niet elke keer schrijft over de zorgen die er zijn, is omdat we als redactie ervan overtuigd zijn dat het geestelijke, kerkelijke leven ook over heel veel andere dingen moet gaan dan over het kerkverband. Zo moet volgens mij een krant er ook voor waken bijvoorbeeld niet alleen citaten van de president van Amerika te plaatsen. Is een synode hard aan het werk, dan moet je oppassen dat je die synode niet voor de voeten loopt. We hebben als redactie hoog in het vaandel dat De Wekker overal gelezen kan worden binnen onze kerken en niet alleen door een subgroep erbinnen.”
‘Schrijf je evenwichtig, dan is het te grijs en is dat niet het geval, dan reageert een ander deel van de lezers’
Wat vond je mooiste van het redactiewerk?
“Dat je met broeders en zusters uit de verschillende windstreken bij elkaar komt en met elkaar zoekt wat goed voor de kerken is. Waarbij je waar nodig over je eigen positie heen kunt stappen om zo samen te dienen. Als je elkaar daarin vindt is dat zo mooi, dat smaakt altijd naar meer. Verscheidenheid wordt dan een gave en niet een opgave.”
Al die jaren in de Wekker-redactie, daar zullen vast ups en downs tussen gezeten hebben …
“Eigenlijk valt dat wel mee. Soms was een goed gesprek nodig, we blijven allemaal mensen. In de ene periode ging samenwerken makkelijker dan in de andere, maar doorgaans gebeurde dit in goede harmonie. We hebben een aantal mooie ‘restylingsslagen’ doorgemaakt. Ook is heel het archief gedigitaliseerd door een groep vrijwilligers, in goede samenwerking met de Erdee Media Groep. Dit archief is nu voor iedereen gratis te doorzoeken tot een halfjaar terug. Als je dus wilt weten hoe in de beginjaren van De Wekker werd geschreven, hoef je niet naar Apeldoorn, maar kun je dit gewoon achter je computer lezen. En je kunt de oude exemplaren digitaal inzien. Ook van – bijvoorbeeld – het Stichtse Wekkertje.”
‘Notulen uitwerken vond ik geen leuke klus, maar het moest wel gebeuren’
Je verlaat De Wekker in een roerige periode voor onze kerken, om maar eens een eufemisme te gebruiken. Hoe zie jij de taak van De Wekker voor je?
“De taak van De Wekker is om iedereen te stimuleren en te helpen om elkaar te zoeken en vast te houden. Dit is een dilemma, waarmee wordt geworsteld. Als je de opdracht hebt om leiding te geven, is de vraag hoe je dat goed kunt doen. Mij is daarbij opgevallen dat, wanneer vanuit het lezersveld een beroep werd gedaan op de leiding van de redactie, uiteindelijk bleek dat het niet zozeer ging om leiding geven, maar om leiding aan de ánder te geven. Om die ander terecht te wijzen, te corrigeren, op het goede spoor te brengen. Je moet in zo’n situatie heel voorzichtig zijn. Voor je het weet slaat het om in positie kiezen, polariseren en scheuren. Elkaar de voeten wassen … het ligt zo dichtbij om elkaar juist de oren te wassen. Als je elkaar op Bijbelse gronden moet corrigeren, moet dat gebeuren, maar de vraag is of alle onderwerpen in die categorie vallen.”
Heb jij nog tips voor De Wekker of voor de lezers ervan?
“De kerk is enorm gediend met mensen die trouw op hun post blijven. We bevinden ons midden in een samenleving waar het gaat om doelen halen en ambities waarmaken. Daardoor kunnen we iets jachtigs over ons krijgen. Maar er is echt behoefte aan mensen die trouw op hun post blijven en geduldig wachten wat God van hen vraagt.
Geef niet te snel op, ook als je het gevoel hebt dat de taak misschien niet helemaal bij je past. Neem je verantwoordelijkheid ook als het tegenzit, moeilijk gaat, het niet goed voelt. Notulen uitwerken vond ik bijvoorbeeld geen leuke klus, maar het moest wel gebeuren.
We zitten met elkaar in de periode van het grote ontlezen. Jezelf laten vormen, betekent dat je niet altijd alleen leest wat je leuk vindt. Een redactie wil mensen stimuleren, speldenprikjes uitdelen, maar geen klap om de oren geven. Prikkelen is anders dan iemand een stomp in de maag geven, maar je moet ook weer niet te voorzichtig zijn. Dat is en blijft een uitdaging! En laten we vooral blijven bidden dat de Here Jezus als Koning van Zijn kerk blijft regeren. Tot op de jongste dag!”
