Ze duiken ook in christelijk whatsapp- en kerkelijk e-mailverkeer veelvuldig op: emoticons. De vreemden in het digitale Jeruzalem moeten weten dat we het hebben over gezichtjes en andere figuurtjes die de emoties van de afzender tot uitdrukking willen brengen. Of gaat het juist om de gewenste emotie van de ontvanger? Hoe het zij, ze heten ook wel ‘smileys’, maar een glimlach dekt natuurlijk maar een klein deel van de lading.
In 2018 zijn er 157 emoticons bij gekomen, onder andere om minderheden te bedienen. Via Word staan er nu al ruim 1300 tot je beschikking. Intussen worden die emoticons vaak verkeerd gebruikt, hetgeen tot vervelende situaties kan leiden. Hieronder enkele mogelijke misverstanden bij kerkelijk gebruik:
? = psalmzingende kerkganger
? = Opwekkingzingende kerkganger
? = bekommerd christen
? = evangelisch christen
? = evangelisch-charismatisch christen
? = doorsnee christelijk-gereformeerd
? = dominee die in de gaten krijgt dat zijn preek niet landt
? = gemeentelid dat aanvankelijk diezelfde preek probeerde mee te schrijven
? = klimaatbezorgd óf AVG-bewust gemeentelid
? = kind in een kerk waar de nevendienst vandaag niet doorging
? = gemeentelid in de bank achter datzelfde kind
? = veelbelovende jonge organist op oudejaarsavond
? = diezelfde veelbelovende jonge organist op nieuwjaarsmorgen.
Je moet er toch niet aan denken, dat die tekens op die manier onder ons inburgeren! Een ander probleem verdient serieuzer aandacht. Het massale gebruik van emoticons wijst op een cultuur, waarin we onze gevoelens steeds minder kunnen verwóórden. En anders leren we het zo wel af. Daarmee staat een belangrijk aspect van ons mens-zijn op het spel. In prediking, catechese en pastoraat mag vanuit het Woord van God geestelijke leiding gegeven worden, óók aan het gevoelsleven. Denk aan het leerzame boek van Jonathan Edwards: ‘Religieuze gevoelens’. En bedoelen we dat ook niet met wat vanouds onder ons heet ‘bevinding’?
