’Ik heb niet veel inspiratie’, zei Wim, en hij schoof zijn werkstuk voor school aan de kant. Inspiratie wil zeggen, dat je ideeën krijgt, dat je creatief bent en weet hoe je het moet aanpakken. Inspiratie betekent letterlijk ’inblazing’. Het woord inspiratie beschrijft dus een soort geheim: dat je de goede ideeën niet zelf bij elkaar bedenkt, maar dat je die krijgt.
Wij gebruiken het woord inspiratie ook als we het over de Bijbel hebben. Daarmee bedoelen we niet dat de Bijbelschrijvers heel creatief waren en in die zin ’inspiratie hadden’ om te schijven. In 2 Timotheüs 3: 16 staat: ’Heel de Schrift is door God ingegeven’. Theopneustos is het Griekse woord voor ’ingegeven’. Het betekent: door God ingeblazen, doorademd. Dat bedoelen we als we zeggen: de Bijbel is geïnspireerd. God blies Zijn Heilige Geest in de Bijbelschrijvers en Hij is dan ook de grote Auteur van de Bijbel.
Het is heel belangrijk om de Bijbel niet maar als een gewoon boek te zien. De Bijbel is ’niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken.’ (2 Petr. 1: 21) De Bijbel is echt vol van Gods Geest.
Dat betekent dat God in de Bijbel tot ons spreekt. Ook als het over mensen gaat die soms heel verkeerde dingen zeggen of doen. In de Bijbel maakt God Zichzelf bekend als een God van heiligheid en liefde. ’Heel de Schrift’, zei Paulus. Laten we daarom met eerbied de Bijbel lezen, en ook steeds met een open hart: ’Spreek tot mij, Heere, zodat ik U mag kennen.’ De Heere gebruikt Zijn Woord nog steeds om ons te onderwijzen, onze verkeerde gedachten te corrigeren, en ons toe te rusten tot een leven met Hem.
