Hoe ben ik zo ‘verslaafd’ geraakt aan Wegwijzer? Vanuit mijn gemeente, de Christelijke Gereformeerde Kerk van Oud-Beijerland, gaan er elk jaar vele kinderen, tieners en volwassenen mee met de Wegwijzerkampen.
Als tiener ging ik met een aantal vriendinnen mee op tienerkamp. Eén van mijn vriendinnen ging in de zomer van 2011 mee als leiding en kwam met enthousiaste verhalen terug van haar kampweek. ‘Als ik oud genoeg ben, ga ik ook mee als leiding’, dacht ik bij mijzelf. Zo gedacht, zo gedaan: in de zomer van 2012 was het zover. Als 16-jarige ging ik als vrijwilliger mee met de Wegwijzerkampen om een week lang te kamperen met een grote groep kinderen: sporten, zingen, verhalen horen, corveeën en keten in de tent. Kortom: het echte kampgevoel! En dat kampgevoel wilde ik vanaf die zomer elk jaar opnieuw beleven. Niet alleen omdat het kamperen zo leuk is, maar ook omdat je elke zomer de kans krijgt om kinderen te vertellen over Gods liefde. Sinds 2016 ben ik leiding van een stel tieners. Je mag de tieners toerusten en ook jijzelf wordt toegerust.
Een voorbeeld hiervan is een tiener die vorig jaar moeilijk te bereiken was voor ons als leiding. Hij sprak weinig, hield zich niet aan de regels en was niet enthousiast te krijgen. Wij kregen echter na de kampweek een enthousiaste mail van zijn ouders: ‘Wat kreeg ik een ander kind thuis na die week! Heel ontspannen, prettig, vol van de indrukken, gesprekken en vriendschappen.’ We waren dankbaar dat dat mocht gebeuren en dat wij een stukje mee mochten maken van die verandering. Hopelijk mag hij komende zomer nog meer van Gods Koninkrijk zien en wordt ook hij enthousiast voor het geloof.
Nicole van Vliet (CGK Oud-Beijerland), 22 jaar en werkzaam in het basisonderwijs als leerkracht, gaat al jaren zomers mee op een van de Wegwijzerkampen.
