Ruim veertig jaar was ze ‘van God los’. Maar na een reeks heftige gebeurtenissen vond Roelie Vercijs (60) God. Of beter: God vond Roelie. Een uitnodiging van De Poster, een pioniersgemeente in Veenendaal, veranderde haar leven. Roelie: ‘God is mijn houvast.’
Roelie groeide op in een strenggelovig reformatorisch gezin. Zondag aan zondag zat ze in de kerk. Maar God … Die zei haar helemaal niets.
“Mijn zus haakte op een gegeven ogenblik af. Dat was het moment dat ik als 15-jarig meisje ook de kerk de rug toekeerde. Thuis werd er nooit over God gepraat. Het enige wat we hoorden was: ‘Jij zult dit, jij moet dat, en als je dat niet doet …’ Ik snapte daar als kind niets van. Daar kwam bij dat mijn vader een moeilijke man was. Die combinatie heeft voor veel verdriet en problemen gezorgd in ons gezin. Ik kon niet anders dan wegvluchten van de kerk.”
Terug naar God
Zoals Roelie het zelf omschrijft, was ze ‘niet mis’. “Ik ging helemaal mijn eigen gang, maar dat werd me niet in dank afgenomen. Er kwam nog meer ruzie. Maar ik heb er geen seconde aan gedacht om terug te keren naar de kerk, naar God.” Dat veranderde toen ze in de loop der jaren diverse begrafenissen moest meemaken. Ook haar vriend overleed, aan kanker. “Toen dacht ik: is dit nu alles? Stopt het hier? Ik begon te beseffen dat er misschien toch meer moest zijn. Maar ik ging niet direct zoeken.”
Jaren later komt Roelie in aanraking met de Postergemeenschap. “Ik ging daar een paar keer heen, maar door mijn COPD – dat is een longziekte – tobde ik met mijn gezondheid en daarom ging ik niet meer. Ik heb wel altijd contact gehouden met iemand van De Poster. Van haar kreeg ik ruim een jaar geleden een uitnodiging voor een kerstmaaltijd. Ik heb de stap gezet. Dat was spannend, want ik kende verder niemand. Daarna ben ik naar de diensten blijven gaan, want ik wilde niet overkomen alsof ik alleen voor het eten kwam. Nu zou ik het echt missen als ik niet meer zou gaan. Ik voel mij er thuis. Het verraste me dat geloven ook op een andere manier kon.”
Belijdenis
Op de vraag wat God voor haar betekent, geeft ze een helder antwoord: “Ondanks dat ik soms twijfels heb, is God mijn houvast. Er gebeuren een hoop nare dingen in de wereld, die ik niet begrijp. Maar dat weerhoudt me er niet van om te geloven. Het geloof heeft wel moeten groeien. Toen ik bij De Poster kwam, dacht ik eerst: het zal allemaal wel. Nu ik op belijdeniscatechisatie zit, leer ik God pas echt goed kennen. Daar ben ik blij mee. We zijn al ver in het boekje, maar belangrijker is dat ik zelf zover ben om belijdenis te doen. Ik hoop dit jaar. Want ik ben er nu van overtuigd dat God niet het slechte met mij voor heeft. Er is een persoonlijke God die mij kent en voor mij zorgt.”
