Ineens werden we geconfronteerd met de val van de regering Rutte IV. En terwijl dat besef nog moest indalen kwam daar het bericht overheen dat Mark Rutte zelf er ook mee stopt. Het was mooi geweest. Dertien jaar premier van Nederland, zeventien jaar de leider van zijn partij – het was tijd geworden voor wat anders. Je kunt het totaal oneens zijn met zijn standpunten en een hekel hebben gekregen aan de man, maar dat hij het aan het front van de politiek zo lang heeft volgehouden is bewonderenswaardig. Ik verbaas me er over dat er toch steeds weer mensen zijn die politicus willen worden, als ik bedenk hoe ze elkaar soms bejegenen en hoe ze door het volk bejegend worden.
Als er zich bij De Wekker wisselingen voordoen haalt dat de krantenpagina’s niet. Wie voor De Wekker schrijft kan dat in de luwte doen. Mij is geen Wekkerscribent bekend die beveiliging nodig had of heeft. Toch stopt er ook bij De Wekker wel eens iemand mee. Zo treedt er met ingang van dit nummer een verandering van auteur op bij de rubriek “Geloof in het gezin”. We nemen afscheid van Ingrid Plantinga. Heel wat keren heeft ze ons deelgenoot gemaakt van grote en kleine voorvallen en gesprekjes in haar gezin. Hoe de kinderen praten en denken over God, het geloof en de kerk. Als denkduwtje of om je een glimlach te ontlokken. We danken Ingrid voor haar bijdragen. In haar plaats komen Johan en Annelies van der Klooster. We wensen hun de nodige inspiratie toe.
