‘Neem, eet, dit is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt’
1 Korinthe 11: 23-26
Toen ik jong was, las ik veel stripboeken. Als er veel tekst in een ballonnetje stond dan sloeg ik dat gewoon over. Zo maakte ik voor een deel mijn eigen verhaal naar aanleiding van de plaatsjes. Iets dergelijks gebeurde in de Middeleeuwen, toen heel de liturgie in de kerk in het Latijn was. De mensen die het niet verstonden, maakten hun eigen verhaal bij de afbeeldingen die in de kerk te zien waren. Dit is waar in de Heidelbergse Catechismus tegen geageerd wordt: ‘Zou men de afbeeldingen in de kerken niet als boeken voor de leken mogen dulden? Neen, want wij moeten niet wijzer zijn dan God, Die Zijn christenen niet door stomme beelden maar door de levende verkondiging van Zijn Woord onderwezen wil hebben’ (zondag 35, vr. en antw. 98).
Toch is het geloof niet alleen uit het gehoor. De Schepper heeft ons gemaakt met meerdere zintuigen en weet dat als er meerdere ingeschakeld worden, zaken beter beklijven. Daarom heeft de Here Jezus het heilig avondmaal ingesteld. Naast de gesproken/geschreven boodschap komt er een ‘plaatje’ bij, tot versterking van geloof.
De plaatjes
Tijdens het avondmaal wordt het brood zichtbaar voor de ogen van allen gebroken en daarbij klinkt het Evangelie, zoals Jezus het tijdens het Pesachmaal gesproken heeft: ‘Neem, eet, dit is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt.’ De beker wordt zichtbaar ingeschonken en opgeheven, waarbij de Here gedankt wordt. Dan klinken de woorden: ‘Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in Mijn bloed.’ Heel het verzoeningswerk van Christus wordt in gebroken brood en vergoten wijn uitgebeeld. Hij geeft Zichzelf voor zondaren.
We zijn geroepen om te geloven dat dit werk van verzoening door Christus gedaan is, ook voor mij! En daarbij worden vele zintuigen ingeschakeld. Ja, we mogen met onze oren horen: Jezus’ lichaam voor mij gebroken en Jezus’ bloed voor mij vergoten; we mogen met onze ogen zien dat even zeker als het brood van de Here voor mij gebroken en de beker mij gegeven wordt, dat Evangelie waar is. We mogen in brood en wijn dat Evangelie zelfs vastpakken en op onze tong proeven. Het is voor mij vaak een bijzonder moment als ik de wijn door mijn slokdarm in mijn maag voel glijden. Het Evangelie komt echt binnen … Tenminste, als je er met een gelovig hart mee bezig bent. Of anders, als de Geest je inzicht geeft. Hij wil ons immers in herinnering brengen wat Jezus gezegd en gedaan heeft.
Gedenken
Naast de zintuigen doen ook hoofd en hart mee. Jezus roept ons op om het avondmaal te vieren tot Zijn gedachtenis. Gedenken is kauwen op dat wat gebeurd is, er bewust inhoud aan geven. Dit is veel meer dan alleen denken aan een gebeurtenis in het verleden. Het gaat om Jezus Christus Die dood was, maar leeft en mij aan Zijn dood en opstanding deel wil geven, zodat ik ook eeuwige toekomst heb. Juist het zien en proeven onderstrepen de woorden van het Evangelie.
Ik zou u willen vragen niet gelijk naar de volgende pagina te gaan, maar even de tijd te nemen. Sluit de ogen en haal het laatste avondmaal dat u gevierd hebt in gedachten terug. Ziet u het voor u: het brood gegeten, de wijn gedronken? Wat doet het met u? Mag er houvast zijn in het werk van Christus? Alle reden om daar iets van in deze wereld te laten ZIEN!
